Een vervallen goedheidsader
levert oeroud helend erts
aan ooit roestige ovens

tempelgeur stijgt
langs de bergwand.

Tekst: Gedel
Foto: The Guardian

Het levenswonder
kent geen uitverkorenen
ingezetenen slechts

op oceanische bodem
stroomt hun adem uit
het oog van bedoeling

vonk en vlok
laten elk smeltpunt
wervelen tot vredige gloed

zo ruim en snel
dat niets nog taalt naar
bewijs van bevrijding

eenmaal nietig
gehoorzaamt dit kadaver
hartsgerichte sturing en

hoopverdelgende opdracht
hetgeen ons laat resoneren
vezelverzorgd.

Bron: Dharmium / Vlokbereid

Juana ligt op haar rug op de aarde
en roept: ‘Wolk, broertje, waarom zeg je niets?
Je hebt een gezicht en handen, net als ik!’

Loopvogel Juana loopt en praat tegelijk,
met haar hoofd achterover, kleine
handen, harde bruine voeten.

‘Broeder Wolk,’ zegt ze, ‘deze doek
beschilderd met dromen, de grond,
glijdt onder je weg als een wolk
omdat je geen voeten hebt.’

Ze zoekt schelpen en bloemen, houdt ze omhoog.
Ze geeft haar verdriet schelpen en bloemen te eten.
‘God,’ zegt ze.

Bron:
Jansma, Esther: Altijd vandaag (verzamelde gedichten).
Amsterdam 2006, p. 144

Het is niet anders het
universum laat zich niet verlakken
sla dus pennen in de grond
en bid om koord opdat
de stem ontbroken zich hore

zo groot kan geen mond zijn
keelgat borst of torso
voorbeeldig dient klank geleid
draagkracht gekoesterd
want leegte wil jou nodigen

naar waakzang
reiken miljarden vingers
de ene geest weet zich gekend
niemand zal wenen
roerloos gericht.

Bron: Opgaan / Tijdzang